شاید کمتر کسی از مخاطبان سینما و تلویزیون به یاد داشته باشد که ریما رامین‌فر سال ها با عشق به نویسندگی روزگار گذرانده و از همین راه هم وارد تئاتر شده است . او که با همراهی گروه کوچکی از هنرمندان دلبسته تئاتر مثل پانته‌آ بهرام، محمد یعقوبی و.. نمایشنامه‌های جذابی را روی صحنه برد حالا برای خودش جایگاهی قابل اعتنا در عالم بازیگری دست و پا کرده و سبک متفاوتش از او بازیگری توانمند و مردمی ساخته است. مدتی است خانم رامین‌فر با مجموعه پر طرفدار «پایتخت» همراه مخاطبان تلویزیون است. عصر یک روز اردیبهشتی در هوای بهاری تهران در کنار هم نشستیم و خاطرات سال ها کار او در عرصه نمایش و تصویر را مرور کردیم.
زمانی نوشتن دغدغه اصلی ریما رامین فر بود. حتی شخصیت‌های زیادی با قلم او بر صحنه‌ها جان گرفتند و درخشیدند. حالا اما سالهاست که خانم رامین‌فر از دنیای نویسندگی فاصله گرفته ، حتی در تئاتر که خاستگاه شماست حضورتان کم رنگ شده بعد از آن همه تلاش و دیده شدن بریدن یکباره از آن فضاها دلیل خاصی دارد؟
در واقع این سوالی است که برایش جوابی ندارم! همیشه با حسرت در موردش حرف می زنم، انگار از آن دوران سالها فاصله گرفته‌ام. درحقیقت از سالی که صاحب فرزند شدم به قول معروف پشتم باد خورد و این برای من خیلی ناراحت کننده است. حالامطالعه من به مراتب کمتر شده و کمتر فیلم می بینم. طبیعتا از نوشتن هم فاصله گرفته ام . در گذشته هر کتابی که چاپ می شد می خواندم و فیلمهای روی پرده را می دیدم اما از این دنیای جذاب به واسطه وظایف مادری دور شدم . گاهی فکر می کنم اعتماد به نفسم کم شده چون احساس می کنم از خیلی اتفاقات بی خبرم. طبیعی است در این فضاپیدا کردن سوژه برای نوشتن سخت است. این یکی از افسوس های زندگی من است و برای این اتفاق غمگینم...
سال گذشته قرار بود نمایشی را کارگردانی کنید که به یک باره لغو شد. شاید حضور در فضای تئاتر می توانست شروعی دوباره باشد...
تصمیم داشتم نمایشنامه " تابوت عهد" نوشته "نیل لبیوت" که یک نویسنده آمریکایی است را به روی صحنه ببرم و برای این تصمیم بسیار ذوق داشتم اما نمی دانستم سریال پایتخت مرا بیشتر از همیشه درگیر می کند. معمولا برای این سریال حدود سه ماه یا کمی بیشتر وقت می گذاشتیم اما برای قسمت جدید که در تعطیلات نوروز پخش شد شش ماه درگیر تصویربرداری شدیم. خب همین افزایش زمانی فرصت اجرای نمایش را از من گرفت. انصرف دادم و کارم را در مجموعه پایتخت با جدیت ادامه دادم.
در سال جدید برنامه ای برای کارگردانی و یا نویسندگی ندارید؟
کارگردانی را نزدیک تر می بینم و احتمال دارد انجامش دهم ولی برای نویسندگی فقط امیدوارم، بایدزمانش فرا برسد.
این روزها درگیر اجرای نمایش آن سوی آیینه به کارگردانی علی سرابی در یک تماشاخانه خصوصی هستید، در کلان شهر تهران هر از چندگاهی خبر افتتاح یک مجموعه فرهنگی خصوصی را می شنویم. برای این اتفاقات باید خوشحال باشیم؟ به نظر شما این مجموعه ها چقدر کارکرد فرهنگی دارد؟
به نظرم خوب است که ما سالن های متعدد تئاتر در یک شهر داریم و خوب است که مردم به دیدن نمایش علاقمند شده اند. زمانی که من کار تئاتر را شروع کردم نهایت تماشاچی یک کار پر فروش شاید 3هزار نفر بود. در حال حاضر اما همین سالن ها هر شب با استقبال و ازدحام تماشاچی مواجه می شود و این خوشایند است. البته کیفیت همیشه فدا می شود ، دلیل هم دارد زیرا از آنجایی که نمی خواهیم مخاطب را از دست دهیم او را به هر نحو ممکن حفظ می کنیم و در این مواقع کیفیت فدای حضور مخاطب می شود. این مسئله خطرناک است و به نظرم اتفاقی است که رخ داده. در نمایش هایی که حضور داشته ام تلاش کردم سطح کار پایین نیاید ولی شتابزدگی و راضی نگه داشتن مخاطب به هر قیمت ممکن به کارها لطمه زده است. آرزو می کنم هیچ نمایشی خود را قربانی مخاطب نکند و سطح فرهنگی خود را حفظ کند.
ملاک شما برای پذیرش یک نقش چیست؟ به عنوان بازیگری که البته خیلی هم پرکار نیست...
مهم ترین عامل برای پذیرش یک نقش لذت شخصی است، بدون تعارف در کاری که خودم از آن لذت نبرم حاضر نمی شوم. چه از نظر متن و چه حضور در کنار تیم اجرایی آن پروژه. مثلا نمایشی که الان درگیرش شده‌ام همین حالا در سراسر اروپا اجرا می شود. وقتی متن را خواندم لذت بردم. بعد هم، کارگردان و گروه بازیگران از دوستان خوب من بودند که حس خوبی را القاء می کردند . به همین دلیل حضور در نمایش را پذیرفتم و بعد از مدت ها حال خوبی دارم.
چند سالی است مخاطب تلویزیون با ریما رامین فر در مجموعه پایتخت همرا شده و داستان های این خانواده را پیگیری می کند. تا هر زمان ساخت پایتخت ادامه پیدا کند شما هم در این کار حضور خواهید داشت؟
(باخنده) بله چرا که نه! برای من بسیار جذاب است که این مجموعه به فصل پنجم رسیده و از فردای روزی که قسمت پنجم به پایان رسید تا همین حالا در حال پاسخ به این پرسش هستم که که قسمت ششم کی ساخته می شود! خیلی شگفت انگیز است که مردم از ما خسته نشده اند و برای من بسیار جذاب است در کاری که این همه مورد اقبال مردم است حضور داشته‌ام. تا زمانی که مردم بخواهند این مجموعه را ببینند همراهشان هستم، بدون لحظه ای تردید...
در سری جدید «پایتخت» نقدهای دامنه داری در مورد شخصیت هما مطرح شده ، شخصیتی که در قسمت های قبلی زنی مستقل، امروزی، عضو شورای شهر و در بسیاری مواقع شخصیت منطقی خانواده بوده اما در سری پنجم درگیر مشکلات عصبی است، فعالیت بیرون از خانه ندارد ،استقلالش را از دست داده ، فردی منفعل و دنباله روست و.. چرا این تغییرات برای هما رخ داد؟
این طراحی محسن تنابنده و کاملا فکر شده بود . محسن تنابنده همیشه تلاش می کند تنوع بصری در کار وجود داشته باشد حتی در چیدن شخصیت ها ، مثلا برایش جذاب بود بهرام افشاری با آن قد بلند در کنار سایر کاراکتر ها حضور داشته باشد. در ابتدای فصل پنجم تصادفی رخ می دهد و خیلی ها ساده از کنار این تصادف گذشتند. چرا این تصادف در کار گنجانده شد؟ چون کمک می کرد همه ما تغییراتی داشته باشیم و از کلیشه ها فاصله بگیریم. کاراکتر هما و اساسا کاراکتر خانم ها در کارهای کمدی دست و پا بسته است ، کمتر می تواند تغییر کند و همیشه باید شان یک زن خوب و خطوط قرمز رعایت شود. اما در فصل جدید هما زنی است که بچه ای را از دست داده و همین واکنش های جدید او را در پی دارد و البته باعث عصبی بودن او هم هست. ما در اطرافمان زنانی را می بینیم که به واسطه از دست دادن فرزند دچار مشکلات زیادی می شوند و زمان می برد تا به شرایط عادی برگردند . این اتفاق رنگ تازه ای به هما داد اما در نهایت هم باز بلوغ و برخورد عاقلانه هما باعث شد تا این افراد از اتفاقاتی که درکشور سوریه برایشان رخ داد جان سالم به در برند.
با اتفاقات خوبی که برای سریال «پایتخت» رخ داد ممکن است در پیشنهادات تلویزیونی محتاط تر شده باشید؟ مثلا ترس از اینکه مخاطب «پایتخت» را نداشته باشید یا مدام با شخصیت هما مقایسه شوید...
واقعیت این است که من پایتخت را از سایر مجموعه های تلویزیون تفکیک می کنم. به عنوان یک بازیگر و همینطور مخاطب سریال های تلویزیونی را دنبال می کنم و افسوس می خورم از میزان انرژی که صرف می شود اما کارها تا این میزان ضعیف است و کیفیت خوبی ندارد . متاسفانه باید بگویم تعداد آثار ضعیف کم نیست. اما من پایتخت را تفکیک می کنم بدون اینکه تعصب داشته باشم. وسواسی که برای ساخت این مجموعه وجود داشت را از نزدیک لمس کردم . شاید باور کردنی نباشد گاهی برای یک مسئله کوچک گروه نویسنده و کارگردانی سه روز در حال بحث بود تا نتیجه مطلوب حاصل شود. من به تیم پایتخت ایمان و باور دارم .مدیوم آن برایم مهم نیست شاید روزی فیلم سینمایی پایتخت ساخته شود یا روزی نمایشش اجرا شود به هر حال من تا همیشه با این تیم همراه خواهم بود.
بعد از مدت ها در فیلم سینمایی «چهل و هفت» بازی کردید، فیلمی به کارگردانی دو جوان فیلم اولی که اتفاقا بازی شما مورد تحسین منتقدان واقع شد و دیده شدید. کار با جوانترها برای شما که بازیگر شناخته شده ای هستید ریسک ندارد؟
اگر بدون مطالعه باشد خالی از خطر نیست اما زمانی که فیلمنامه به دستم رسید احساس کردم نقش را دوست دارم و به نظرم فیلمنامه از استحکام و شیوایی قابل توجهی برخوردار بود. من قبلا هم با سعید روستایی در «ابد و یک روز» کار کرده ام . معتقدم کار با جوان ها برگ برنده ماست. اینقدر لطف داشتند که دستم را باز گذاشتند تا هر کدام از نقش ها را که دوست دارم انتخاب کنم . انتخاب من شخصیت مهری بود ، زن بد دهن پایین شهری که داستان های خودش را داشت. هیچ وقت چنین نقشی را بازی نکرده بودم هرچند معتقدم فیلم از فیلمنامه عقب تر است و احتیاج به تدوین مجدد دارد اما من این کاراکتر را دوست داشتم و از بازی در این نقش لذت بردم.
و برنامه شما برای سال جدید چیست؟ سینما،تئاتر یا تلویزیون ...
در حال حاضر برای هیچ کاری قرارداد ندارم و از این اتفاق بسیار خوشحالم ( می خندد) هم قصد استراحت دارم و هم فصل امتحانات است ، می خواهم با پسرم امتحان بدهم!
*مصاحبه‌کننده: غزل نهانی برای وبسایت آی‌فیلم (اردیبهشت ۹۷)
